در حضور خارها هم میشود یک یاس بود..در هیاهوی مترسکها پر از احساس بود
میشود حتی برای دیدن پروانه ها....شیشه های مات یک متروکه را الماس بود.
دست در دست پرنده،بال در بال..نسیم ساقه های هرز این بیشه ها را داس بود
کاش می شد حرفی از « کاش میشد» هم نبود....هر چه بود احساس بود و عشق بود و یاس بود
سلام ادمهای پر احساس تو دنیای تلخ امروز گاهی نفس کشیدن واسشون سخت میشهومخصوصا اگه تو خونه خودشونم تنها باشن.راستی من فکر میکنم مهنا واسه شما یه عشقه ارمانیه ووجود خارجی واست نداره.امیدوارم اینطور نباشه ولی اکه وجود داره خوش بحالش