هشت بهشت
ز همه دست کشیدم که تو باشی همه ام ، با تو بودن ز همه دست کشیدن داردهشت بهشت
ز همه دست کشیدم که تو باشی همه ام ، با تو بودن ز همه دست کشیدن دارددرباره من
روزانهها
همهدستهها
برگهها
جدیدترین یادداشتها
همهنویسندگان
- حسین محمدنژاد 463
بایگانی
- فروردین 1396 1
- شهریور 1395 11
- بهمن 1394 5
- دی 1394 7
- اردیبهشت 1394 20
- اسفند 1393 7
- بهمن 1393 7
- دی 1393 2
- آبان 1393 5
- مهر 1393 10
- شهریور 1393 4
- مرداد 1393 5
- خرداد 1393 4
- اردیبهشت 1393 10
- فروردین 1393 3
- بهمن 1392 17
- دی 1392 2
- آذر 1392 7
- مرداد 1392 10
- تیر 1392 2
- خرداد 1392 9
- اردیبهشت 1392 7
- فروردین 1392 18
- دی 1391 8
- آذر 1391 20
- آبان 1391 2
- مهر 1391 4
- مرداد 1391 4
- اردیبهشت 1391 3
- فروردین 1391 2
- اسفند 1390 4
- بهمن 1390 3
- دی 1390 6
- آذر 1390 3
- آبان 1390 1
- مهر 1390 2
- اردیبهشت 1390 3
- آذر 1389 3
- آبان 1389 1
- مهر 1389 3
- مرداد 1389 4
- تیر 1389 4
- اردیبهشت 1389 2
- فروردین 1389 1
- اسفند 1388 2
- بهمن 1388 3
- آذر 1388 3
- مهر 1388 2
- شهریور 1388 1
- مرداد 1388 1
- تیر 1388 2
- خرداد 1388 1
- اسفند 1387 1
- بهمن 1387 6
- دی 1387 1
- آذر 1387 1
- آبان 1387 1
- مهر 1387 2
- شهریور 1387 3
- مرداد 1387 2
- خرداد 1387 5
- اردیبهشت 1387 2
- اسفند 1386 2
- بهمن 1386 2
- آبان 1386 2
- مهر 1386 2
- شهریور 1386 15
- مرداد 1386 1
- تیر 1386 1
- خرداد 1386 4
- اردیبهشت 1386 7
- فروردین 1386 4
- اسفند 1385 5
- بهمن 1385 1
- آذر 1385 1
- آبان 1385 3
- مهر 1385 11
- مرداد 1385 4
- خرداد 1385 4
- اردیبهشت 1385 7
- فروردین 1385 9
- اسفند 1384 11
- آبان 1384 11
- مهر 1384 8
- شهریور 1384 18
- مرداد 1384 27
شکوایه زیبای دکتر علی شریعتی به خدای مهربان
خدایا کفر نمی گویم
پریشانم خدایا کفر نمی گویم
پریشانم
چه می خواهی تو ازجانم
مرا بی آنکه خود خواهم اسیر زندگی کردی
خداواندا
اگر روزی زعرش خود به زیر ایی
لباس فقر بپوشی
غرورت رابرای تکه نانی
به زیر پای نامردان بیاندازی
و شب آهسته و خسته
تهی دست و زبان بسته
به سوی خانه باز آیی
زمین و آسمان را کفر می گویی
نمی گوی
خداوندا
اگر در روز گرما خبر تابستان
تنت بر سایه ی دیوار بگشایی
لبت برکاسه ی مسی قیر اندود بگذاری
و قدری آن طرف تر
عمارتهای مرمرین بینی
و اعصابت برای سکه ای این سو
آن سو در روان باشد
زمین و آسمان را کفر می گویی
نمی گویی
خداوندا
اگر روزی بشر گردی
زحال بندگانت با خبر کردی
پشیمان می شوی از قصه خلقت ، از این بودن از این بدعت
خداوندا تو مسئولی
خداوندا تو می دانی که انسان بودن و ماندن
در این دنیا چه دشوار است
چه رنجی می کشد انکس که انسان است و از احساس سرشار است
با سپاس و تشکر از سمیرا عبدی که مثل همیشه ما را مورد لطف خود قرار دادند....
با عرض سلام وخسته نباشی خدمت مدیر وبلاگ از این قسمت شعر اقای شریعتی واقعا لذت بردم .منم دوست دارم فعالیت کنم در حوزه شما اگر مایل بودید به بنده ایمیل بزنید .
سلام
با تبادل لینک موافق هستید؟