هشت بهشت
ز همه دست کشیدم که تو باشی همه ام ، با تو بودن ز همه دست کشیدن داردهشت بهشت
ز همه دست کشیدم که تو باشی همه ام ، با تو بودن ز همه دست کشیدن دارد
ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﯼ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺳﯿﻤﯿﻦ ﺩﺍﻧﺸﻮﺭ ...
ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﮐﺮﻩ ﺑﺎﺷﻰ، ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺎﮎ ﺑﺎﺷﻰ!
ﺑﺮﺍﻯ ﺁﺳﺎﯾﺶ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺮﺩﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺗﻮ ﭘﺮﺩﻩ ﻫﺎ ﺩﺭﯾﺪﻩ ﺍﻧﺪ !
ﭼﺮﺍﯾﺶ ﺭﺍ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﻰ ﻓﻘﻂ ﻣﯿﺪﺍﻧﻰ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺖ، ﺳﻨﺖ ﺍﺳﺖ ، ﺩﯾﻦ ﺍﺳﺖ
...
ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻭ ﺳﻨﺖ ﺭﺍ ﻣﯿﺪﺍﻧﻰ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ
ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺧﻠﻮﺕ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﯾﺸﻰ ﺑﻪ ﻣﺮﺩ ﺑﻮﺩﻥ ﺧﺪﺍ ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻰ
ﺷﺎﯾﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ
ﻧﯿﺰ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ!!
ﻣﻦ ﺯﻧﻢ ...
ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﻟﺨﻮﺵ ﺑﻪ ﺍﻟﻨﮕﻮ ﻫﺎﯾﯽ ﻧﯿﺴﺖ
ﮐﻪ ﺯﺭﻕ ﻭ ﺑﺮﻗﺶ ﺷﺨﺼﯿﺘﻢ ﺑﺎﺷﺪ
ﻣﻦ ﺯﻧﻢ .... ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﺯ ﻫﻮﺍ ﺳﻬﻢ ﻣﯿﺒﺮﻡ ﮐﻪ ﺭﯾﻪ ﻫﺎﯼ
ﺗﻮ
ﻣﯿﺪﺍﻧﯽ ؟ ﺩﺭﺩ ﺁﻭﺭ ﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﺁﺯﺍﺩ ﻧﺒﺎﺷﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﻧﯿﻔﺘﯽ
ﻗﻮﺱ ﻫﺎﯼ ﺑﺪﻧﻢ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺗﻔﮑﺮﻡ ﻣﯽ ﺁﯾﻨﺪ
ﺩﺭﺩﻡ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﻟﺒﺎﺳﻢ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﯿﺰﺍﻥ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺗﻨﻈﯿﻢ ﮐﻨﻢ
ﺩﺭﺩﻡ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﮊﺳﺖ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﯾﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﻏﺮﯾﺒﻪ ﺍﺳﺖ
ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺕ ﮐﻪ ﻣﯿﺮﺳﯽ ﻗﯿﺼﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﯼ
...
ﺩﺭﺩﻡ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﯽ
ﺗﻔﮑﺮ ﻓﺮﻭﺷﯽ ﺑﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﺗﻦ ﻓﺮﻭﺷﯽ ﺍﺳﺖ
ﺣﯿﻒ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﻮﺱ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﺳﺖ ﻧﻪ ﺗﻔﮑﺮ
ﺣﯿﻒ ﮐﻪ ﻓﺎﺣﺸﻪ ﯼ ﻣﻐﺰﯼ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﯽ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻓﺎﺣﺸﻪ ﺗﻨﯽ ﺍﺳﺖ
ﻣﻦ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺩﺭﮎ ﺷﺪﻥ ﻧﯿﺴﺘﻢ،ﺩﺭﺩﻡ ﻣﯽ ﺁﯾﺪﺧﺮﻓﺮﺽ شوم...
پاییز ...
موقع خرید لباسهای پاییزی دقت کنید!
لباسهایی بخرید با جیبهایی به اندازه دو دست . . .
شاید همین پاییز عاشق شدید !
پیشاپیش پاییزتان مبارک .
باز هم ...
با درود و سلام
امروز دوست عزیزم از شیراز متن تقدیمی منو خوند و چند تا نظر قشنگ هم واسم به یادگار گذاشت.
ازت ممنونم که وقت گذاشتی و مشترک دائمی این وبلاگ شدی.
دوست خوبم ، لطفا بهم ایمیل بزنید یا شمارتون رو به صورت خصوصی تو قسمت نظرات واسم بفرستید تا بتونم باهاتون تماس بگیرم.
سپاس
تقدیم به عاطفه از شیراز ...
با سلام خدمت همراهان همیشگی
یکی از دوستان خوبم از شیراز درخواست عکس از یجور علاقه، احساس ، شاید عاطفه (مهر) مادری رو داشتن.نمیدونم چرا این پیامشون بهم یه احساس پاک رو منتقل کرد.
خیلی با خودم فکر کردم و در نهایت به این نتیجه رسیدم که این عکس رو به ایشون تقدیم کنم.
دوست عزیزم ، لطفا بعد از دیدن عکس بهم ایمیل بزنید یا شمارتون رو به صورت خصوصی واسم بفرستید.
« با سپاس از حضور گرمتون »
ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ما ... !!!
ﺩﺭ ﺷﻬﺮﮮ ﻗﺪﻡ ﻣﯿﺰﻧﻢ ﮐـﮧ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﻟﺒﺎﻥ ﺳﺮﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺳﺮﺥ ﺗﺮ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﺩﻝ ﺳﯿﺎﻩ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻫﻮﺱ ﭘﺴﺮﻫﺎ ﺳﺮﺥ ﺷﻮﺩ ﺑـﮧ ﺑﻬﺎﻧـﮧ ﮮ ﻋﺸﻖ !
ﺩﺭ ﺷﻬﺮﮮ ﺯﻧﺪﮔﮯ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﮐـﮧ ﭘﺴﺮﺍﻧﺶ ﺍﺩﺍﮮ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﮯ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﺗﻦ ﻟﯿﻠﮯ ﻫﺎﮮ ﺳﺎﺩﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﻧﺪ !
ﺩﺭ ﺷﻬﺮﮮ ﺍﺷﮏ ﻣﯿﺮﯾﺰﻡ ﮐـﮧ ﭘﺴﺮﺍﻧﺶ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻫﯿﺰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﺲ ﻋﯿﻨﮏ ﺩﻭﺩﮮ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺷﯿﺸـﮧ ﮮ ﺳﯿﺎﻩ ﻋﯿﻨﮏ، ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺻﺎﺩﻕ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ!
ﺩﺭ ﺷﻬﺮﮮ ﻣﮯ ﺍﯾﺴﺘﻢ ﮐـﮧ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺑﺮ ﺑﻮﺳـﮧ ﻫﺎﮮ ﺧﻮﺩ ﻗﯿﻤﺖ ﻣﯿﮕﺬﺍﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﭘﻮﻟﺪﺍﺭ ﺷﺮﯾﮏ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﻮﻧﺪ !
ﺩﺭ ﺷﻬﺮﮮ ﻣﮯ ﺍﻧﺪﯾﺸﻢ ﮐـﮧ ﭘﺴﺮﺍﻧﺶ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻣﺤﮑﻢ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺗﮑﯿـﮧ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺮ ﺑﺎﺯﻭﮮ ﺷﯿﺸـﮧ ﺍﮮ ﺁﻧﻬﺎ!
ﺩﻫﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﻣﮯ ﺑﻮﯾﻨﺪ، ﻣﺒﺎﺩﺍ ﮔﻔﺘـﮧ ﺑﺎﺷﮯ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ !
ﻣﻦ ﻣﯿﮕﻮﯾﻢ ﺣﻖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ، ﭼﻮﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻫﺎﮮ ﻣﺎ ﺑﻮ ﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ ...
ﺑﻮﮮ ﺳﻮﺀ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ .... ﺑﻮﮮ ﺧﯿﺎﻧﺖ ..... ﺑﻮﮮ ﺩﺭﻭﻍ ﻭ ﺑﺎﺯﮮ ﻣﯿﺪﻫﺪ .
بدون شرح ...
ایـــن روزهـــا،
آرزوهـــایـــم چقــــدر شبیــــه
سیگــــارم شــــده انـــد!!!
.
.
.
.
.
"دود می شــــوند
و
می رونــــد بــــه هـــــــوا"
ﻣـــﺎ ﺑـﻪ ﻫـــﻢ ﻧﻤـﯿﺮﺳــﯿـﻢ !...
ﻣـــﺎ ﺑـﻪ ﻫـــﻢ ﻧﻤـﯿﺮﺳــﯿـﻢ !...
ﺍﻣّــﺎ . . . ﺑﻬــﺘـﺮﯾــﻦ ﻏــﺮﯾـﺒﻪ ﺍﺕ ﻣــﯿﻤـﺎﻧــﻢ ﮐـﻪ ﺗــﻮ ﺭﺍ ﻫــﻤﯿﺸـﻪ ﺩﻭﺳـــﺖ ﺧــﻮﺍﻫــﺪ ﺩﺍﺷــﺖ . . . ﺩﻟــــــــــــــــــﻢ ﮔــﺮﻓﺘـﻪ ﺍﺯ ﺍﯾــﻦ ﺷـﻬــــﺮ ﮐﻪ ﺁﺩﻣﻬــﺎﯾـﺶ ،ﻫـﻤﭽــــﻮﻥ ﻫــﻮﺍﯾـﺶ ﻧـﺎﭘﺎﯾـــﺪﺍﺭﻧــﺩ . . . ﮔـﺎﻩ ﺁﻧـﻘـــﺪﺭ ﮔـــﺮﻡ ﮐــﻪ ﻧـﻔـﺴــﺖ ﻣﯿــﮕﯿــﺮﺩ.. ﮔﺎﻩ ﭼــﻨﺎﻥ ﺳـــﺮﺩ ﮐـﻪ ﺑــﺪﻧــﺖ ﻣـﯿﻠـــﺮﺯﺩ . . . !ﻣـــﻦ ﻭ ﺗــﻮ ، "ﻣــﺎ " ﻛﻪ ﻧﺸــــﺪﯾــﻢ ﻫـﯿــﭻ ،ﻣــﻦ ﻧـﯿﻤــﯽ ﺍﺯ ﺧــــﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﻫــﻢ ﺑﺎﺧﺘـــﻢ ...!
دل آدم ...چه گرم می شود گاهی ساده...
دل آدم ...چه گرم می شود گاهی ساده...
به یک دلخوشی کوچک...
به یک احوالپرسی ساده...
به یک دلداری کوتاه ...
به یک "تکان سر"...یعنی...تو را می فهمم...
به یک گوش دادن خالی ...بدون داوری!
به یک همراهی شدن کوچک ...
به حتی یک همراهی کردن ممتد آرام ...
به یک پرسش :"روزگارت چگونه است ؟"
به یک دعوت کوچک به صرف یک فنجان قهوه ! ...
به یک وقت گذاشتن برای تو...
به شنیدن یک "من کنارت هستم ...
" به یک هدیه ی بی مناسبت ...
به یک" دوستت دارم "بی دلیل ...
به یک غافلگیری ...
به یک خوشحال کردن کوچک ...
به یک نگاه ...
به یک شاخه گل... دل آدم گاهی ...چه شاد است ...
به یک فهمیده شدن ...درست !
به لبخند!
به یک سلام !
به یک تعریف !
به یک تایید به یک تبریک ...!!!
و ما چه بی رحمانه این دلخوشی های کوچک و ساده را از هم دریغ می کنیم و تمام محبت و دوست داشتن مان را گذاشته ایم کنار تا به یک باره همه آنها را پس از مرگ نثار هم کنیم ...
عاشقانه ی آرام “من و تو”
از
جنس کدام نور بودی ستاره من؟
که جسارت با تو بودن در من جنبید؟
و من چه عاشقانه به رویت لبخند زدم . . .
و تو چه مهربانانه لبخندم را پاسخ گفتی
و این شد . . .
عاشقانه ی آرام “من و تو”
عادت کردن ...
چه غم انگیز است عادت کردن،هرچه پیر تر می شویم بیشتر عادت می کنیم که عادت کنیم،دیگر مجالی برای حیرت کردن نیست، بیا بشکنیم عادت عادت کردن را...